‘He, Carolien! Hoe is het?’ De stem van Peter, een dierbare oud-collega. Hij zet zijn fiets naast de mijne voor het rode stoplicht. Ondanks dat ik hem al in geen jaren heb gesproken, wind ik er geen doekjes om. Ik vertel hem hoe lastig het is omdat zoonlief Alt vandaag jarig is. Dat Alt nu nog ligt te slapen, maar gisteren geen zin in zijn verjaardag had. Daar voelt hij zich te belabberd en beroerd voor door zijn heftige slaapstoornis. Ik vertel hoe verdrietig ik dat vind. Fijn om met Peter te delen. Zonder dat ik het mooier hoef te maken dan het is. We fietsen samen een stukje op over de Westblaak. Af en toe legt hij zijn arm op mijn rug. Voelt nabij.
Nadat we dag hebben gezegd, koop ik 30 seconds in de speelgoedwinkel. Voor een spelletje is Alt nog steeds te porren. Dan vergeet hij even alles en duikt hij er fanatiek in. Gisteravond zijn we met de rest van het gezin weer verpletterend door hem verslagen met Monopoly Shuffle. Alles voor de goede zaak, zullen we maar zeggen.
Met het cadeautje voor Alt voor in mijn fietskrat rijd ik over het zonnige gele fietspad van de Coolsingel richting huis. Alt’s therapeut komt uit tegenovergestelde richting aanfietsen. We stappen af en ik vertel haar dat Alt vandaag elf wordt. De tranen stromen over mijn wangen. Ze slaat haar stevige armen om mij heen. Onze fietssturen raken elkaar. Haar ogen ook nat. We praten even. Ik voel me gezien en gesteund. Opnieuw zonder dat er iets hoeft te veranderen. Of anders of beter zou moeten zijn.
Thuis gekomen staat Jeroen in de keuken. Ik vertel hem over de twee ontmoetingen op de fiets. Over de waarde van precies mogen delen zoals het is. Over hoe dat mij helpt om echt contact te voelen met mijn verdriet en met mijn pijn. Zodat ik er helemaal voor mijzelf kan zijn. Ook voor de verdrietige en pijnlijke delen. Ze worden gezien, gevoeld en stromen door mij heen. Er hoeft niets te blijven haken.
Jeroen houdt me stevig vast. Mmm, fijn.
————–
Een maand geleden, op de dag na de verjaardag van Alt, schreef ik dit blog. Toen nog te kwetsbaar om te delen. Intussen zit Alt in beter vaarwater; we bewegen weer de goede kant op. Nu voelt het wel passend om dat wat wij in deze lastige fase meemaakten en ontdekten te delen. Misschien herken je er iets in.