Marcha van den Hurk ism bezoekers van de Herstelacademie en het Stedelijk Museum Schiedam. Installatie in De Etalage in Schiedam.
Tadaah, klaar! Weer een vinkje voor een van de taken op mijn to-do list. Zie mij dit eens efficiënt afwerken. Schouderklopje van mezelf voor mezelf. Dat kopje koffie met een stukje pure Tony Chocolonely amandel zeezout heb ik dik verdiend. In mijn nopjes met het werk dat is gedaan, druk ik op de aan-uitknop van mijn koffiemachine.
Dat doen en afvinken van lijstjes kan heel verslavend werken. Ik merk het vooral als ik in die andere modus stap, de modus van de vertraging. Bijvoorbeeld als ik mijn eigen gedachten en gevoelens wil observeren tijdens een wandeling of al schrijvend in mijn appelgroene journal. Of als ik geïnspireerd in dat boek begin te lezen dat ik al een jaar in huis heb, maar wat klaarblijkelijk tot dit moment op mij heeft liggen wachten. Dat het dan net maandagmiddag is, maakt het flink oncomfortabel. Wat nou, al die hoofdstukken lezen in The Surrender Experiment? Aan het werk jij. Het weekend is voorbij. Zo klinkt het dan in mijn hoofd. Iets in mij heeft hier een scherp oordeel over. Vertragen kan zomaar een hoop interne weerstand oproepen.
Ik heb heerlijk gelezen. Want het boek van Michael Singer is echt fantastisch. Het is een uitnodiging om in de flow van het leven te stappen. Mee te gaan met de rivier en als er keien liggen die het water doen stagneren, dan liggen die er omdat ze bekeken dienen te worden. Haal maar uit het water, dat issue van uitstelgedrag, slapeloosheid of een gevoel van moedeloosheid of wat het ook maar is waar je je nu door voelt tegengehouden. Als jij bereid bent om het aan te kijken en alle gevoelens die er dan bij jou opkomen te doorvoelen, dan kan die steen weer worden meegenomen door het water. En voel jij je beter aangesloten op de stroom.
Terug naar de doener die zo verslingerd is aan vinkjes en schouderklopjes. Want dat het lastig kan zijn om te vertragen en tijd vrij te maken voor reflectie- en integratiewerk of voor een inspirerend boek op maandagmiddag, heeft alles met deze doener te maken. Ik herken het in mijzelf, ik zie het bij mijn klanten en misschien herken jij het mechanisme ook. Het gaat grofweg als volgt: er is een deel in jou dat er trots op is om ‘een echte aanpakker’ te zijn en veel dingen voor elkaar te krijgen. Als je niet oppast, kan dit deel in jou de overhand nemen en de tijd en aandacht die jij bereid bent vrij te maken voor reflectie flink in de weg zetten. Of er intern de strijd mee aanbinden: ‘Joh, wat levert je dat nou precies op, dat in jezelf zakken en reflecteren. Je ligt al elke maandagavond op je matje in de yogales. Dat is toch meer dan genoeg?’
Stop. Tijd om op de rem te stappen en na te gaan welke conversatie hier precies wordt afgespeeld in je hoofd. Zoals je weet, bevindt zich een complete platencollectie aan conversaties in je hoofd, klaar om op enig moment ingezet te worden. Sommige platen zijn al heel oud en versleten. Die heb je eindeloos gedraaid. Zodra jij je realiseert dat je nu weliswaar deze ene plaat hoort, maar dat er nog veel meer andere smaken zijn, dan creëer je afstand tussen jou en jouw gedachten. En kun je anders gaan kiezen.
Als een kip zonder kop achter die verslaafde doener in jou aan die koste wat kost productief wil blijven? Korte metten. Haal je pen en opschrijfboekje maar tevoorschijn want jij neemt tijd om te vertragen. Geniet ervan!