Vertragen als cadeautje voor jezelf
Tadaah, klaar! Weer een vinkje voor een van de taken op mijn to-do list. Zie mij dit eens efficiënt afwerken. Schouderklopje van mezelf voor mezelf. Dat kopje koffie met een stukje pure Tony Chocolonely amandel zeezout heb ik dik verdiend. In mijn nopjes met het werk dat is gedaan, druk ik op de aan-uitknop van mijn koffiemachine.
Dat doen en afvinken van lijstjes kan heel verslavend werken. Ik merk het vooral als ik in die andere modus stap, de modus van de vertraging. Bijvoorbeeld als ik mijn eigen gedachten en gevoelens wil observeren tijdens een wandeling of al schrijvend in mijn appelgroene journal. Of als ik geïnspireerd in dat boek begin te lezen dat ik al een jaar in huis heb, maar wat klaarblijkelijk tot DIT moment op mij heeft liggen wachten. Dat het dan net maandagmiddag is, maakt het flink oncomfortabel. Wat nou, al die hoofdstukken lezen in The Surrender Experiment? Aan het werk jij. Het weekend is voorbij. Zo klinkt het dan in mijn hoofd. Iets in mij heeft hier een scherp oordeel over. Vertragen kan zomaar een hoop interne weerstand oproepen.
